Foto’s gemaakt in zwart-wit. Zowel straatportretten als landschaps foto’s.

Never Be That Person

[flickr_tags tags=”Amsterdam CS, Neverbethatperson” tags_mode=”all”]

Amsterdam CS during rush hour. Like in life, people pass you by, some faces pop out and some faces blur in the background. More so when you suddenly get life threatening Ill and you don’t know how long you have left. Some people surface and stand right beside you, help you pull trough and give light to your day. Some people fade and blur in the background. 

Some people take a deep breath and decide to ignore you while you are standing a couple of feet away taking street photos. Never be that person. 

Never.Be.That.Person

Perfecte dag aan het strand

Perfect day at the beach

Deze laatste week van oktober hadden we een paar zonnige dagen. Tot die tijd leek het constant te regenen, maar plotseling brak de zon door en hadden we drie prachtige, zij het koude, dagen. Op dinsdag kwam Ineke, die ik ken sinds we acht jaar oud waren, helemaal uit Enkhuizen om me op te halen in Amsterdam, en samen reden we naar Velzen-Noord. Daar is een klein strand en op de achtergrond zie je windmolens en rook van de fabriek van Tata Steel in IJmuiden. We liepen langs de pier naar de vuurtoren en terug, allebei foto’s makend. Daarna lunchten we buiten, zittend in de zon.

Even de boel de boel laten

Namita Bhargava with camera in Velzen-Noord
Met mijn camera in

Toen we 16 jaar oud waren, gingen Ineke en ik soms na school een biertje drinken en mompelden we “even de boel de boel laten” bij elk nieuw glas bier, wat zoiets betekent als even wegstappen uit je dagelijkse routine en alles even laten passeren. Natuurlijk hadden we op die leeftijd nog weinig zorgen, maar ik herinner me die ontspannen middagen.

Terwijl we die dag in oktober na onze wandeling aan het lunchen waren, herinnerde het me aan die tijd. Zittend in de zon, ontspannen en praten, voelde het vertrouwd en voelde ik me op mijn gemak. Het was een perfecte dag.

De winkelier – Viswinkel Staatsliedenbuurt

In mijn buurt is er een winkel waarop op het raam staat “Viswinkel”. Dat betekent “Vishandel”. Je kunt er aanstekers, bestek, tassen, tajines, alles wat je maar kunt bedenken, kopen, behalve vis, zo lijkt het, in deze winkel.

Meestal is de winkel gesloten, maar op sommige dagen, wanneer de zon schijnt, opent de winkeleigenaar de deuren en plaatst hij zijn goederen buiten op de stoep.

Dan zet de winkeleigenaar twee stoelen op de stoep en zit hij met zijn vrouw buiten in de zon, waar ze samen thee drinken en kruiswoordpuzzels maken. Hij is van Marokkaanse afkomst en zij is Nederlands.

Vandaag is hij alleen, zonder zijn vrouw. Misschien had hij geen zin om de stoelen buiten te zetten als zij er niet is. Hij zit op een straatpaal en vangt de laatste zonnestralen aan het begin van de herfst.

Update

Ondertussen is de winkelier overleden en is de winkel gesloten, dit was een van de laatste kleine winkeltjes hier in de Staatsliedenbuurt. Tegenover zat groenteboer Safa en wat verderop zat slagerij en groenteboer Ali.